domingo, 27 de febrero de 2011

El Taller superó todas las expectativas

"¡La afinación depende de cada uno, no del azar!

A la hora de cantar la responsabilidad es del cantor.

El director ya no puede estar atento,

ni de cómo cantáis, ni de cómo entonáis.

¡Debéis estar atentos y entonar vosotros solos!".

Estas son algunas de las ideas lanzadas ayer por Irma Rutkauskaite, la directora que durante tres horas seguidas nos tuvo entretenidos, sin perder un ápice de atención, en una clase que no tuvo desperdicio.

Todo fue provechoso. Aprendimos que la MÚSICA es una manera de decir cosas. Que las notas tienen vida, que la nota nace en el silencio y muere también en él. Que el silencio se escucha...

El taller comenzó bien de hora, a las cinco y pico de la tarde, para ser más de cien personas, la verdad es que resultó todo perfecto, la organización funcionó. En este detalle se notó también que somos un coro "aplicado".

Trabajamos cuatro obras, la primera fue un Padre nuestro en ruso, OTCHE NASH, de Nikolai Kedroff (1871-1940).

Irma se empeñó en que sintiéramos lo que decíamos, aunque no lo creyéramos, pero que supiéramos transmitir el mensaje.

Que fuéramos dando pasos con cada sonido, buscando puntos de apoyo para no ahogarlo.

"No dejéis que el silencio absorba al sonido", decía, "tenéis que apoyarle y ayudarle a no morir demasiado pronto".

Precisamente hablando de silencio... os vais a quedar sin habla cuando escuchéis el video que me acaba de pasar Alberto. Vais a estar tres minutos sin respirar, así que, ¡llenad bien de aire los pulmones!

Luego estuvimos cantando COMPAÑEIRA, armonizada por Julio Domínguez. Una canción tradicional gallega, a dos voces, pero no por ello menos importante. Como nos apuntó al final de la partitura, lo que cuenta no es a cuantas voces se canta, sino si se consigue hacer MÚSICA o no. Cantar al unísono o a dos voces nunca desprestigia a un coro.

Aunque la letra no es difícil de entender, he buscado la traducción en internet, para que al que quiera seguir aprendiéndola le resulte más fácil sentir lo que dice.

"Nesta noite escura e bretemosa, na que vai camiñando o noso esprito, vese un raio de sol, vese unha rosa,que abrirá, no mencer, novos camiños.

Compañeira nos dias de tristura, compañeira nas noites de esperenza, paso a paso de alento de tenrura, pedra a pedra no mundo a nosa casa.

Racharemos cadeas que nos prenden e faremos fuxi-la treboada, falaremos de amos coa nosa xente, pra viviren con nosco a mañá crara."

"En esta noche oscura y con tiniebla, en la que va caminando nuestro espíritu, se ve un rayo de sol, se ve una rosa, que abrirá, en el amanecer, nuevos caminos.

Compañera en los días de tristeza, compañera en las noches de esperanza. Paso a paso, de aliento y de ternura. Piedra a piedra, en el muro, nuestra casa.

Romperemos cadenas que nos atan y haremos huir la tempestad. Hablaremos de amor con nuestra gente, para vivir juntos la mañana clara."

Después Irma nos trajo una sorpresilla, que nos encantó. La canción de Rosana, SI TÚ NO ESTÁS AQUÍ, también armonizada por Julio Dominguez, la verdad es que se nos hizo muy corta, a ver si nuestro director se enrolla y la seguimos trabajando....

Ya sé que esta versión no tiene nada que ver con la original, pero.... ¡cómo voy a privaros de estos cuatro minutos de romanticismo!

¿Podemos seguir?, venga, que sólo queda una, además fue la más divertida. Aunque el nombre se las traía: SCHNACKENUCKS SONG, de Uli Führe (1957 - ), luego la letra no tuvo ninguna complicación : dub dub du, dub dub ba du-be-dup, du-wa du-wa du, etc, parecía un trabalenguas, ¡super bonito!. Sirvió para desanquilosarnos, ¡sólo nos faltó ponernos de pie y bailar!.

Esta canción es un canon a cuatro voces, es la misma melodía pero cada cuerda empieza después de la otra y así se va cantando toda la obra, siempre con el mismo ritmo. Sin gritar, suave, todos mezclados pero transparentes, diferenciándose bien un grupo de otro.

Gracias, Irma, ¡esto si que fue un regalo!.Vuelve cuando quieras, siempre serás bien recibida en nuestro coro. Estaremos encantados de seguir aprendiendo técnicas nuevas de entonación y de cualquier otro tema relacionado con la música coral.

Bueno, ya sólo nos queda agradecer vuestra asistencia a todos los que os acercasteis por nuestros locales a compartir este taller coral, que cada año gana más adeptos, ya que sin vosotros nos habría sobrado mucha comida, jajajaj, qué va, que es broma. Esperamos que hayáis aprendido mucho y que os hayáis sentido a gusto en nuestro ambiente. ¡Os guardamos un sitio para el año que viene!.

A continuación vienen unas cuantas fotos a modo de pinceladas de lo que fue el taller y el ágape que os ofrecimos después. (también hay otra sorpresa)

Y este video-premio para los que han sido capaces de leer este post hasta el final....

No hay comentarios:

Publicar un comentario